Έχουμε χρόνια να τα πούμε. Δώσε και η καραντίνα με τον covid-19 και ήρθε κι έδεσε. Παρόλα αυτά δεν τα παρατήσαμε! Όχι! Είχαμε και ανακατατάξεις τόσο στα ποδήλατα όσο και σε διάφορους εξοπλισμούς, οπότε έχουμε -δειλά, δειλά- ξεκινήσει πάλι τις βόλτες. Να πω και την πικρή αλήθεια, μου είχαν λείψει τρομερά και τώρα που πάμε πάλι στο βουνό μας (Υμηττό) καταλαβαίνω την ομορφιά που σου δίνει, την ευεξία και την εξαιρετική ευχαρίστηση που τόσο την έχουμε ανάγκη. Όχι τίποτε άλλο έβλεπα τόσο καιρό τα άλλα παιδιά να ανεβαίνουν στο βουνό και τους ζήλευα λιγάκι. Όχι πολύ, όσο πατάει ο ελέφαντας ένα πράγμα.
Βέβαια μεγαλώνουν και τα παιδιά, με αποτέλεσμα να μαθαίνω για αρχή στον μεγάλο μου ποδήλατο. Είμαστε κοντά να μάθει ισορροπία και μετά θα αρχίσω να τον παίρνω κι αυτόν πάνω στο βουνό, έτσι για χαλαρή βολτούλα να παίρνει το κολάι. Ξέρετε ότι δεν καταφέραμε εμείς να γίνουμε να κάνουμε τα παιδιά μας έτσι;
Τέλος πάντων, ο καιρός έχει φτιάξει και το βουνό μας καλεί. Καλές βόλτες σε όλους μας και ραντεβού στα χώματα! Η φωτογραφία είναι από παλιά μας βόλτα με τις παλιές μας αγάπες που τις κλέψανε... Δεν τις ξεχνάμε ποτέ!
ΣΧΟΛΙΑ